ในระดับสากลยังคงมีการถกเถียงถึงโทษของยาบ้า (หรือพูดให้ถูกต้องก็คือ ยาที่มีส่วนผสมของเมทแอมเฟตามีน ซึ่งเป็นสารอนุพันธ์อันสกัดได้จากแอมเฟตามีนอีกทีหนึ่ง) แต่สังคมไทยยังคงมีความเข้าใจเกี่ยวกับยาบ้าไปในทางร้ายอย่างสุดโต่งแต่เพียงอย่างเดียว ซึ่งความเข้าใจดังกล่าวนั้นเกิดจากการเห็นภาพข่าวของคนที่คุ้มคลั่งจากการเสพยาบ้าจนสร้างความเสียหายต่อตนเองและผู้อื่น ไหนจะการเปลี่ยนชื่อจากยาม้ามาเป็นยาบ้า รวมทั้งบทลงโทษทางกฎหมายที่รุนแรงมากๆ เหล่านี้กลายเป็นกระบวนการที่ทำให้ยาบ้าอยู่ในฐานะปีศาจเชิงวาทกรรมทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ จนส่งผลให้สังคม (อาจจะส่วนใหญ่) หวาดกลัวจนปิดใจไม่รับรู้ เมื่อมีใครพูดถึงยาบ้าในมุมมองที่แตกต่างจากเดิมไปในทางที่ค่อนข้างตรงกันข้ามหรือลดทอนความน่ากลัวลง