ดร.ชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์
ลุงหมีปิดท้ายเรื่องเล่าครั้งที่แล้วว่าไปอิ่มอร่อยที่ไทเปมา จึงมีแฟนคลับเขียนมาขอให้ลุงหมีเล่าเพิ่มเติมในประเด็นนี้ ลุงหมีจึงเขียนตอบสนองคำขอโดยจะเล่าถึงบรรยากาศของแหล่งกินอาหารอร่อยที่ไทเป แต่ไม่ใช่การแนะนำร้านอาหารโดยตรง
ในวันแรกที่ลุงหมีไปเที่ยวหมู่บ้านบนเนินเขาริมมหาสมุทรนั้น ระหว่างทางก็ได้แวะชมจุดถ่ายรูปของนักท่องเที่ยว คือ อาคารริมจุดจอดเรือประมงและเรือขนส่งสินค้า จุดสวยอยู่ตรงที่แต่ละอาคารทาสีสดใสตัดกันอย่างเห็นชัด และเมื่อมองออกจากจุดนั้นไปในทิศของมหาสมุทรก็จะเห็นเรือจอดเทียบท่าอย่างแน่นหนา
ทางขึ้นหมู่บ้านบนเนินเขาเป็นตรอกแคบๆ ซึ่งเป็นวันที่มีคนไปเดินแออัดมากเพราะตรงกับวันเช็งเม้ง จึงมีชาวไต้หวันไปเที่ยวสมทบกับนักท่องเที่ยวต่างชาติ ร้านรวงสองข้างทางของในตรอกเป็นร้านขายของที่ระลึกและร้านอาหารเต็มไปหมด อาหารมีทั้งของกินเล่น อาหารจีนแบบก๋วยเตี๋ยวและข้าว มีเมนูแบบฟิวชั่นก็แยะ มีกลิ่นอาหารอบอวลตลอดเส้นทางเดิน
ลุงหมีได้เริ่มชิมอาหารไต้หวันจริงๆ ก็เมื่อกลับมาเที่ยวที่ใจกลางเมืองไทเป เป็นการแวะชิมจากร้านหลายรูปแบบ ทั้งร้านอาหารอิสระ ร้านอาหารตามแหล่งถนนคนเดิน และร้านอาหารตามห้างสรรพสินค้าซึ่งมีทั้งฟูดคอร์ตและร้านอาหารเฉพาะอย่าง จุดที่น่าสังเกตในห้างสรรพสินค้าคือ มีป้ายแนะนำร้านอาหารขนาดใหญ่มาก มีรูปอาหารจานเด็ดและบอกที่ตั้งว่าอยู่ตรงไหนของตัวอาคาร
เมื่อไปเมืองที่เป็นเกาะทั้งทีก็ต้องหาอาหารทะเลสดๆ กิน ลุงหมีจึงได้แวะชมตลาดขายปลา และกินอาหารทะเลสมใจอยากทั้งกุ้งหอยปูปลา
ร้านอาหารอร่อยที่แวะชิมเป็นไปตามคำแนะนำของทัวร์ไกด์และการค้นหาข้อมูลทางออนไลน์ไปล่วงหน้าโดยลูกสาว หลายร้านได้รับคำแนะนำจากมิชลินไกด์เป็นเครื่องรับประกันคุณภาพอาหารได้ระดับหนึ่ง
ร้านหนึ่งที่ได้ไปกินอาหารเป็นร้านอาหารไต้หวันขนานแท้ซึ่งได้ตรามิชลินมา 5 ปีติดกัน อาหารเป็นแบบโต๊ะจีนมีเมนูหลากหลาย จานเด็ดบนโต๊ะคือ แกงจืดบนหม้อไฟ ใส่เผือกและผักหลายชนิด มีเนื้อหมูและกุ้งกับวุ้นเส้นปนไว้ น้ำซุปรสดีมาก
แต่รายการอาหารที่ขอสั่งเพิ่มคือ หมูสามชั้นนึ่งพะโล้ชิ้นใหญ่ ทั้งนี้ เป็นแรงบันดาลใจจากการได้ชมชิ้นหยกงามแกะเป็นรูปเนื้อหมูสามชั้นที่พิพิธภัณฑ์ของเมืองไต้หวัน ผลงานชิ้นนี้สร้างในสมัยราชวงศ์ชิงโดยจัดวางชิ้นหยกไว้บนแท่นทองคำให้สมกับเป็นอาหารในวัง
มีร้านขายเซียวหลงเปา (ซาละเปามีน้ำซุบอยู่ข้างใน) ที่มีชื่อเสียงของไต้หวัน เป็นร้านเก่าแก่อายุ 50 ปีมาแล้ว เป็นที่นิยมของนักกินมากจนขยายสาขาไปต่างประเทศรวมทั้งมาที่ไทยด้วย ร้านนี้ได้ตรามิชลินเช่นกัน ที่ร้านมีคิวแน่นมากต้องรอเกือบชั่วโมงกว่าจะได้โต๊ะ ที่ลุงหมีติดใจคือการจัดระบบทำอาหารที่เข้มแข็ง มีกุ๊กมากกว่าสิบคนช่วยกันปรุงอาหารให้ทันเสิร์ฟลูกค้าในร้านมากกว่า 200 คน
ที่ไทเปมีชื่อว่ากิจกรรมเลี้ยงวัวเข้มแข็ง เนื้อวัวจึงมีรสนิ่มนวลอร่อย เย็นวันนึงลุงหมีได้กินก๋วยเตี๋ยวเนื้อวัวตุ๋นจากร้านริมถนนก็พบว่าเนื้อเคี้ยวได้ยุ่ยอร่อยทีเดียว จึงไปทดลองกินเนื้อย่างชั้นดีสไตล์อาหารญี่ปุ่นบนร้านดังในห้างสรรพสินค้า ก็ได้กินเนื้อย่างอร่อยสมคำโฆษณา
อาหารมื้อสุดท้ายของลุงหมีที่ไทเปเป็นอาหารริมถนน ประเภทขายโดยเปิดด้านข้างรถตู้ให้เป็นเคาน์เตอร์ขายอาหาร (food truck) ลุงหมีติดใจระบบจัดวางรถขายอาหารที่เป็นระเบียบมาก โต๊ะนั่งกินอาหารก็มีแต่งแสงสีม่วงในยามค่ำคืน จึงเป็นบรรยากาศที่อิ่มตาอิ่มใจและอิ่มท้อง
ข่าวหรือบทความที่เกี่ยวข้อง
