Hesse004
สองสามปีมานี้ คำพูดที่ติดปากผมบ่อย ๆ คือ “พออายุมากขึ้น” ยิ่งเราผ่านสังเวียนชีวิตมานานเท่าไหร่ การทำความเข้าใจต่อโลก สังคม สภาพแวดล้อมรอบข้าง ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น
….แต่สิ่งที่ต้องทำความเข้าใจมากที่สุด คือ ตัวเราเอง
พออายุมากขึ้น… ความฝันบางอย่างในชีวิตยังคงหลงเหลือให้ทำอยู่ แม้ไม่มากนัก แต่อย่างน้อยเรายังพอมีความฝันที่ได้ลงมือทำ
พออายุมากขึ้น…สุขภาพแข็งแรง คือ สุดยอดความปรารถนา เพราะต่อให้เราเก่งกาจเพียงใด เงินทองมากมายแค่ไหน ชื่อเสียงเลื่องลือปานใด แต่หากเราลุกนั่ง หรือ ยังเดินไปฉี่ไม่ไหว…สิ่งที่ว่ามานี้แทบไร้ประโยชน์
พออายุมากขึ้น…การเลือกใช้ “คำพูดดี ๆ” กับตัวเอง และผู้คนรอบข้างเป็นสิ่งที่พึงทำ กำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากเราสู่คนอื่น การกล่าวขอบคุณ ยิ้มทักทายให้ กล่าวแสดงความยินดีอย่างจริงใจ อย่างน้อยที่สุดมันทำให้โลกของอีกฝ่ายหนึ่งมีคำที่ฝรั่งชอบพูดก่อนลาว่า Have a nice day
พออายุมากขึ้น…ทักษะที่ควรฝึกมากที่สุด คือ การหัดฟังเสียงผู้คน ฟังสำเนียงของสรรพสิ่ง รวมทั้งเสียงภายในใจเราเอง… การฟังแบบ Deep listening ทำให้เราได้ยินบางอย่างที่มาจาก “คู่สนทนา” ที่เขาไม่ได้เอ่ยออกมา การได้ยิน สังเกตสิ่งละอันพันละน้อยยิ่งทำให้คู่สนทนาอีกฝั่งรู้ว่าเรา “ใส่ใจ” มากเพียงใด
พออายุมากขึ้น…Listening is not merely hearing
พออายุมากขึ้น…เราเหลือมิตรสหายน้อยลง คนรู้จักอาจเพิ่มขึ้น คน “เคย” รู้จักยิ่งมากขึ้น เพราะยิ่งอายุมากขึ้น อาณาเขตของการใช้ชีวิตเราชัดเจน อายุมากขึ้น เรามักไม่ชอบให้ใคร “ล้ำเส้น” ชีวิต ไม่ว่าเรื่องส่วนตัว หรือ เรื่องงาน
พออายุมากขึ้น…เราเริ่มรู้แล้วว่า เวลาเราเหลือน้อยลงไปทุกวัน กำลังที่เคยมีถดถอยลง สติปัญญาไม่ได้เฉียบคมเหมือนก่อน… “ความช้า” มาพร้อมกับความนิ่งสงบ …ความเป็น Conservative ในบางเรื่อง บางประเด็นจะค่อย ๆ มีเพิ่มขึ้น แต่ขึ้นอยู่กับโลกและทัศนะที่เรามอง
พออายุมากขึ้น…เราแยกแยะได้ชัดเจนแล้วว่า อะไร คือ แก่น อะไร คือ เปลือก อะไร คือ กระพี้
พออายุมากขึ้น…การลาจากกลายเป็นเรื่องปกติชีวิต “จากเป็น” เริ่มน้อยกว่า “จากตาย” เราไปงานสวดศพมากกว่างานแต่งงาน ไปเยี่ยมคนป่วยมากกว่าไปเยี่ยมเด็กเพิ่งคลอด
…ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไหร่ การทำความเข้าใจกับการพลัดพรากจากลา เป็น Death literacy อย่างหนึ่ง
พออายุมากขึ้น…ความสุขในชีวิตอาจแสวงหาได้จากความเรียบง่าย ด้วยการนั่งอ่านหนังสือ เปิดพัดลมเย็น ๆ หรือจิบกาแฟพร้อมกับดูต้นไม้ใบหญ้า
…ความเรียบง่าย ความเงียบสงบ กลายเป็นสมบัติที่มีค่าอย่างหนึ่งของคนที่มีอายุมากขึ้น
ข่าวหรือบทความที่เกี่ยวข้อง
