บรรยง พงษ์พานิช
เมื่อไม่กี่วันก่อน ผมเขึยนวิจารณ์สถานะการเงินของการบินไทย (การบินไทย… หนี้สินท่วมฟ้า) ได้มีการแชร์ต่อ และมีสื่อนำไปเผยแพร่กว้างขวางตามสมควร กับได้มีคอมเมนต์บางอันในทำนองด่าว่าผม ว่าตอนเป็นกรรมการไม่เห็นทำอะไรเลย กับมีผู้บริหารฝากต่อว่ามาว่า ผมเอาแต่จิกกัด ไม่เห็นมีคำแนะนำที่เป็นประโยชน์อะไร
…ขอเรียนว่าตอนที่ผมเข้าไปเป็นกรรมการ 30 เดือน ช่วงปี 2552-2554 นั้น ได้ร่วมกับ ดร.ปิยสวัสดิ์ อัมระนันทน์ และกรรมการและผู้บริหารขณะนั้นท่านอื่นๆ พลิกฟื้นผลการดำเนินงานจากขาดทุน 21,314 ล้านบาทในปี 2551 มามีกำไรรวมกันสองปี (2552-2553) 22,700 ล้านบาท สูงที่สุดในประวัติศาสตร์บริษัท และได้ทำการเพิ่มทุนจากตลาดทุนได้อีก 15,000 ล้านบาท ทำให้มีเงินกองทุนสูงถึงเกือบแปดหมื่นล้านบาท วางแผนปฏิรูปฝูงบินสั่งชื้อเครื่องใหม่ไป 37 ลำ
หลังจากที่ผมถูกขอจากฝ่ายการเมืองให้ลาออก และ ดร.ปิยสวัสดิ์ถูกปลดในปี 2554 การบินไทยก็ขาดทุนต่อเนื่องมาเกือบทุกปี (เข้าใจว่ากำไรไม่กี่สิบล้านปีเดียว) จนทุนร่อยหรอเหลือเพียง 16,000 ล้านบาท
…ขอเรียนว่า ถึงจะไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงแล้ว แต่ผมก็ยังผูกพันรักการบินไทย เช่นเดียวกับคนไทยอื่นๆ อีกไม่น้อย ที่เขียนวิจารณ์ติติงนั้นก็ด้วยความหวังดีเป็นที่ตั้ง
เมื่อต้นปี 2557 ผมเคยเขียนวิเคราะห์ปัญหาของการบินไทยไว้สี่ตอนยาวๆ กับตอนที่เป็นซูเปอร์บอร์ดที่ร่วมพยายามแก้ปัญหา ได้เขียนไว้อีกสองตอน
เลยขอเอามาโพสต์ไว้อีกที …ซึ่งถึงแม้เวลาจะผ่านมาร่วมห้าปี แต่รากฐานปัญหาต่างๆ ก็ยังเหมือนเดิม และยังไม่ได้รับการแก้ไข หวังว่าถ้าท่านอ่านให้ละเอียด แล้วค้นคว้าวิเคราะห์เพิ่มเติม จะหาทางแก้ปัญหาพลิกฟื้นสายการบินแห่งชาติได้สำเร็จ
…ยังไงๆ ผมก็ยังรักคุณเท่าฟ้าอยู่นะครับ …การบินไทย
อ่านบทความที่เขียนและวิเคราะห์การบินไทยไว้ทั้งหมดดังนี้
หมายเหตุ : ตีพิมพ์ครั้งแรก เฟซบุ๊กBanyong Pongpanich
ข่าวหรือบทความที่เกี่ยวข้อง
