ประเทศไทยสูญเสียโอกาส เสียเวลาและทรัพยากรมามากพอแล้ว ถึงเวลาแล้วที่พวกเราต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ ไม่ยอมให้ “นักการเมือง”และ “ข้าราชการ” คุณภาพต่ำ มีที่ยืนในการบริหารราชการแผ่นดินอีกต่อไป

7 วาระประเทศไทยในโลกหลังโควิด จะต้องสร้าง “จิตสำนึกพอเพียง” ที่ผู้ที่ได้โอกาสแล้วต้อง “รู้จักปัน” ผู้ที่อยู่ตรงกลางต้อง “รู้จักพอ” และผู้ที่ด้อยโอกาสต้อง “รู้จักเติม” ถึงสามารถสร้างสังคมที่เกื้อกูลและแบ่งปันได้อย่างแท้จริง

คนไทยส่วนใหญ่ยึดรูปแบบไร้เนื้อหา ไปด้วยกันกับความฉาบฉวยมักง่าย เป็น “นักเก็งกำไร” มากกว่า “นักลงทุน” เล็งผลระยะสั้นมากกว่าระยะยาว ชอบอยู่ในโลกแคบๆ ที่ปลอดภัย ได้รับการปกป้องคุ้มครองจากรัฐ มากกว่าในโลกกว้างที่ท้าทาย

ถึงเวลาต้องมาคิดทบทวน…จากคดีบอส กระทิงแดง ถึงประเด็นสินบนแรงงานผิดกฎหมาย และบ่อนพนัน จนเกิดการระบาดของโควิด-19 รอบใหม่…สังคมไทยมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร

การปรับเปลี่ยนประเทศไทยเป็นโจทย์ที่ยากและท้าทายอย่างยิ่ง เพราะมีทั้ง “แรงต้าน” และ “แรงเฉื่อย” อีกทั้งประเด็นปัญหาต่างๆ ถูกทิ้ง “หมักหมม” มานาน จนหลายคนเชื่อว่า ปัญหาประเทศไทยอาจไม่สามารถ “จบได้ที่รุ่นเรา”