แรมโบ้บ้านสวน
คืนวันที่ 31 ต่อคืนวันที่ 1 มือถือของใครที่ยังพอมีคนยอมคบหาด้วย คงจะได้รับคำอวยพร happy new year กันบ้าง แต่พอเข้าช่วงสายหน่อย ฟ้าสว่างแล้วก็จะเริ่มนึกภาพได้ชัดขึ้นว่าปี 2564 นี้ถึงจะมาชูทั้งยี่สิบนิ้วก็เมื่อยเปล่า
เทศกาลปีใหม่ปีนี้เงียบสงบจนคล้ายจะเป็นงานศพแห่งชาติ ใคร ๆพากันเก็บตัวในบ้านอย่างสับสน มึนงง หลายคนหมกมุ่นรอดูถ่ายทอดตัวเลขจำนวนผู้ติดเชื้อโควิด-19 รายวันอย่างตื่นเต้น เร้าใจ
เมื่อไม่ได้ไปไหนกัน ผู้คนก็หันมาส่งคำอวยพรกันแบบใช้พลังเพียงปลายนิ้ว ได้มาก็แชร์ต่อไป ส่วนคนที่นึกไม่ออกว่าจะส่งอะไร ก็หาตัวช่วยจนทำให้ “สวัสดีปีใหม่” กับ “สุขสันต์วันปีใหม่” ขึ้นอันดับเป็นคำค้นกูเกิลอันดับหนึ่งในวันสิ้นปี
ว่าแต่ทั้งคนส่งและคนรับคำอวยพร อยากจะแฮปปี้ สวัสดีและสุขสันต์ตรงไหน? สถานีโทรทัศน์ดิจิตอลพากันรวบรวมความฝันของผู้ชมที่พอจะสรุปได้ว่าอยากให้บ้านเมืองสงบ อยากพ้นจากโควิด-19 อยากมีงานทำ
แต่เบื้องลึกในใจก็พอจะรู้ว่าโอกาสจะสำเร็จเหมือนจะน้อยกว่าถูกรางวัลที่หนึ่ง เพราะความต้องการทั้งหมดนั้น แม้ไอ้ไข่ก็คงถึงกับยกมือปิดหู ให้ไม่ได้
การที่ประเทศไทยของพวกเราพึ่งพิงเศรษฐกิจระหว่างประเทศมากถึงราว 70% เป็นสาเหตุของหลาย ๆอย่างที่ตามมา เชื่อมต่อกันเป็นพวง เมื่อโควิดกลายพันธุ์ในอังกฤษแล้วแพร่ต่ออย่างรวดเร็วไปอีก 22 ประเทศ การค้าขาย ท่องเที่ยวในโลก ก็ย่อมจะหงอยต่อไป ส่งผลเป็นลูกโซ่ทั้งการลงทุน การส่งออก และการท่องเที่ยว ซึ่งเป็นเสาหลักของเศรษฐกิจไทยทั้งนั้น
แม้แต่จีนที่เริ่มโดนโควิดก่อนจนทรุด และเศรษฐกิจยังปิดบวกได้ ก็ไม่ใช่ว่าจะสบาย ต้องปรับตัวขนานใหญ่โดยหันมาผลักดันเศรษฐกิจในประเทศให้ประชาชนมีกำลังซื้อ และส่งเสริมการผลิตในประเทศเข้ามารองรับ เพราะจีนมีประชากรพันสามร้อยล้านคน ถ้าประชาชนทุกข์หนัก การปกครองบ้านเมืองก็จะเข้าสู่วิกฤติขนานใหญ่
นอกจากนั้น การเร่งสร้างคนชั้นกลางของจีน ส่งผลให้หนี้สินรวมในประเทศ มีสัดส่วนสูงถึงร้อยละ 280 ของจีดีพี จนผวากับหนี้เน่าที่กำลังเพิ่มขึ้น
ความจริงแล้ว ภาพรวมเศรษฐกิจของไทยหมองและเหี่ยวเหมือนขาดซีรั่มมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ยังไม่มีโควิดและยังไม่มีใครมายกนิ้วด้วยซ้ำ และจากภาพ(ดูภาพประกอบ) เราก็คงพอนึกออกว่ากราฟที่ธนาคารโลกเขียนต่อสำหรับปี 2563 และ 2564 จะหน้าตายังไง จะสุขสันต์ปีใหม่แค่ไหน
ในไทยมีประชากรอย่างเป็นทางการ 69 ล้านคน มีคนอายุเกิน 15 ปีในวัยแรงงานคึกคัก เข้มแข็ง 56 ล้านคน ซึ่งเรียนจบชั้นประถมศึกษาซะ 26 ล้านคน และคนไทยเป็นหนี้ร้อยละ 80 ของรายได้ที่หามาได้ ก็ต้องเอาไปใช้หนี้
พอโควิดมา อนาคตที่เอาไปพึ่งต่างประเทศอย่างหนักก็ทรุด เหมือนแม่บ้านที่ซักผ้า ถูบ้าน ทำกับข้าวรอผัวเลี้ยง โชคร้ายผัวพิการขึ้นมา ก็ทำอะไรไม่ถูก
ส่วนคนที่มั่งคั่ง ก็มีเพิ่มมากจนเกณฑ์ลูกหลานมาช่วยนับจะยังไม่พอ
ในเวลาทำงานจากบ้านอย่างนี้ ทำให้มีเวลาส่วนตัวมากขึ้น ก็น่าจะใช้ความคิด ตริตรอง ให้ดีที่สุด หาหนทางให้ตัวเองรอดพ้นจากวิบัติ
พวกชูนิ้วส่วนมากยังไม่เคยทำมาหากิน คงไม่สามารถจะช่วยอะไรได้ และถ้าจะขอให้รัฐบาลแก้ปัญหาได้นั้น ไอ้ไข่คงถึงกับหนีออกจากวัด
