ใช้ Mobility Data Dashboard อย่างไรให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด: กรณีศึกษาสมุทรสงคราม-พัทลุง
ข้อมูลนับเป็นสิ่งที่มีค่ามหาศาลในปัจจุบัน แต่ขณะเดียวกัน การมีเครื่องมือเพื่อนำเสนอข้อมูลให้เข้าใจง่ายก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่ ดีแทค คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และบุญมีแล็บ ร่วมกันพัฒนาเครื่องมือที่เรียกว่า Mobility Data Dashboard เพื่อให้ผู้ที่สนใจเข้ามาสืบค้นข้อมูลพฤติกรรมการท่องเที่ยวภายในประเทศได้
dtacblog ได้มีโอกาสพูดคุยกับทีมงานเบื้องหลังถึงแนวคิดในการพัฒนาเครื่องมือนี้ขึ้น โดย ผศ.ดร.ณัฐพงศ์ พันธ์น้อย อาจารย์ประจำภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย หัวหน้าคณะทำงาน “โครงการศึกษารูปแบบการเคลื่อนที่และการกระจุกตัวของนักท่องเที่ยวไทยในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ผ่านข้อมูลการเคลื่อนที่” กล่าวว่า Mobility Data Dashboard นี้ ประกอบด้วยข้อมูล 3 ระดับ ได้แก่
1.ระดับกลุ่มจังหวัด Dashboard นำเสนอข้อมูลคลัสเตอร์การท่องเที่ยวของจังหวัดเมืองรองที่ชี้ให้เห็นว่า จังหวัดเมืองรองแต่ละแห่งควรจับมือกับจังหวัดโดยรอบจังหวัดใดเพื่อพัฒนากิจกรรมและเส้นทางการท่องเที่ยวที่สอดคล้องกับพฤติกรรมการเดินทางของนักท่องเที่ยวที่มักเดินทางไปในหลายจังหวัดภายในการเดินทางหนึ่งครั้ง ช่วยให้ภาครัฐส่วนกลางสามารถออกแบบแคมเปญส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
2.ระดับจังหวัดทำให้แต่ละจังหวัดเห็นคุณลักษณะ (Profile) ของนักท่องเที่ยวทั้งขาเข้า (Inbound) และขาออก (Outbound) ได้แก่ เพศ อายุ และถิ่นที่อยู่อาศัย ทำให้ทั้งนักพัฒนานโยบายและผู้ประกอบการท่องเที่ยวเห็นกลุ่มลูกค้าที่มาเยือนจังหวัดของตนได้ชัดเจนมากขึ้น และสามารถทำแคมเปญส่งเสริมการท่องเที่ยวได้อย่างมีประสิทธิภาพ ข้อมูลนักท่องเที่ยวขาออกจะมีประโยชน์สำหรับการประชาสัมพันธ์และพัฒนาแพคเกจโปรโมชั่นการท่องเที่ยวระหว่างจังหวัด ส่วนข้อมูลนักท่องเที่ยวขาเข้าทำให้ภาครัฐและภาคเอกชนในแต่ละพื้นที่สามารถพัฒนากิจกรรมและสถานที่ท่องเที่ยวที่ตรงกับความต้องการของกลุ่มนักท่องเที่ยวหลักที่ของพื้นที่
3.ระดับอำเภอ ทำให้ภาครัฐและภาคเอกชนในท้องถิ่นทราบปริมาณและลักษณะของนักท่องเที่ยวที่กระจุกตัวอยู่ในแต่ละอำเภอในแต่ละช่วงเวลา ข้อมูลนี้ช่วยให้ผู้ใช้งานพัฒนาสินค้าและบริการที่ตอบสนองต่อความต้องการและพฤติกรรมการเดินทางของนักท่องเที่ยวได้ตรงเป้าหมายยิ่งขึ้น
นอกจากนั้น ข้อมูลการกระจุกตัวของนักท่องเที่ยวในแต่ละช่วงเวลายังช่วยทำให้เห็นความเชื่อมโยงของการเดินทางท่องเที่ยวระหว่างพื้นที่ในจังหวัด สามารถนำข้อมูลนี้ไปใช้พัฒนากิจกรรมและเส้นทางการท่องเที่ยวเฉพาะท้องถิ่น ตัวอย่างเช่น จังหวัดเพชรบุรี ในอำเภอเมืองมีความโดดเด่นด้านอาหารซึ่งมักมีผู้แวะเยือนในช่วงกลางวัน ขณะที่ชะอำมีความโดดเด่นด้านร้านอาหารและโรงแรมจึงมีการกระจุกตัวของนักท่องเที่ยวในช่วงเวลากลางคืน และอำเภอบ้านแหลมโดดเด่นด้านการทำประมงและป่าชายเลน ซึ่งมักมีนักท่องเที่ยวแวะไปเยือนในช่วงเย็นก่อนเดินทางกลับ เมื่อนำทรัพยากรที่โดดเด่นของแต่ละอำเภอผนึกเข้ากับ Mobility data จะทำให้เกิดการเชื่อมโยงข้อมูลการเดินทางสู่การออกแบบกิจกรรมการส่งเสริมการท่องเที่ยวประจำจังหวัดเฉพาะในแต่ละพื้นที่
“ข้อมูลทั้ง 3 ระดับที่กล่าวมานั้น ถือเป็นจัดเป็นกระบวนทัศน์ใหม่ของข้อมูลเชิงการท่องเที่ยว ที่ทำให้เห็นข้อมูลการเดินทางและการกระจุกตัวของนักท่องเที่ยวในมิติที่ละเอียดและแม่นยำมากยิ่งขึ้น นำมาพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยว สินค้า และบริการให้สอดคล้องกับความต้องการของกลุ่มเป้าหมายได้”
ผศ.ดร.ณัฐพงศ์กล่าว อย่างไรก็ตาม Mobility data ยังมีข้อจำกัดในการทำความเข้าใจพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวในบางประเด็น ถ้าผู้เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและภาคเอกชนร่วมมือกันนำข้อมูลในมิติอื่นๆ ที่แต่ละฝ่ายมีอยู่ เช่น ข้อมูลการซื้อขายสินค้า ข้อมูลทัศนคติและความคิดเห็น ข้อมูลด้านมลพิษและผลกระทบเชิงลบ มาช่วยบูรณาการร่วมกัน เราอาจจะสามารถกำหนดทิศทางการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนที่เหมาะสมกับแต่ละท้องถิ่นได้อย่างเป็นรูปธรรม
ผศ.ศรันยา เสี่ยงอารมณ์ หน่วยปฏิบัติการวิจัยด้านการออกแบบเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กล่าวเสริมว่า ที่ผ่านมา การพัฒนาการท่องเที่ยวของไทยส่วนใหญ่มองผ่านประสบการณ์และความต้องการของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในพื้นที่เป็นหลัก ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีในแง่การกำหนดทิศทางการพัฒนาที่สอดคล้องความต้องการในท้องถิ่น แต่ก็นำมาสู่การจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวแบบซ้ำๆ และอาจจะไม่ตอบสนองความต้องการของกลุ่มเป้าหมายที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในยุคสมัยนี้
การพัฒนาเมืองท่องเที่ยวที่ทั้งสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจและพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืน อาจจะต้องออกแบบความสัมพันธ์ของกิจกรรม พื้นที่ และการประชาสัมพันธ์ของท้องถิ่นอย่างเป็นระบบ เพื่อสร้างสมดุลระหว่างทิศทางการพัฒนาของผู้คนภายในพื้นที่และความต้องการของผู้มาเยือนจากภายนอกพื้นที่
อาจารย์ทั้งสองนำเสนอแนวคิด City Branding หรือการสร้างแบรนด์เมือง ซึ่งเป็นการจัดทำยุทธศาสตร์การพัฒนาเมืองที่เน้นการสร้างสัมพันธ์ระหว่างทรัพยากรและคุณค่าที่พื้นที่มีอยู่เข้ากับความต้องการและพฤติกรรมของผู้บริโภคจากภายนอกพื้นที่ เพื่อดึงดูดให้กลุ่มเป้าหมายเดินทางมาเยือน และมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ทรัพยากร รวมถึงสินค้าและบริการในพื้นที่ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการสร้างสรรค์ผลกระทบเชิงบวกให้กับท้องถิ่นอย่างยั่งยืน
“Mobility data นับเป็นข้อมูลที่สำคัญข้อมูลหนึ่งที่ทำให้เราเข้าใจถึงพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวในพื้นที่ และทำให้ผู้ส่วนเกี่ยวข้องสามารถพัฒนาแบรนด์เมืองได้อย่างมีประสิทธิภาพ” ผศ.ศรันยากล่าว
สมุทรสงคราม เมือง 3 น้ำ
ผศ.ดร.ณัฐพงศ์ ยกตัวอย่างการใช้งาน Mobility Data Dashboard กับการพัฒนาการท่องเที่ยวของสมุทรสงครามว่า สมุทรสงครามมีลักษณะเป็นเมือง 3 น้ำ ประกอบด้วยน้ำจืด น้ำกร่อย และน้ำเค็ม ก่อให้เกิดความอุดมสมบูรณ์ด้านผลผลิตทางการเกษตรและความหลากหลายของวิถีชีวิต ด้วยตำแหน่งที่ตั้งใกล้กับกรุงเทพมหานครจึงทำให้สมุทรสงครามนับเป็นพื้นที่ที่มีศักยภาพในการดึงดูดนักท่องเที่ยวในระดับสูง
แต่ช่วง 10 ปี ที่ผ่านมา นักท่องเที่ยวที่มาเยือนจังหวัดสมุทรสงครามโดยส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวชาวจีน ซึ่งมักจะแวะมาเยี่ยมชมตลาดน้ำเป็นหลักแล้วเดินทางกลับ ทำให้ผลลัพธ์จากการท่องเที่ยวไม่กระจายตัวไปสู่เกษตรกรและผู้ประกอบการในท้องถิ่นเท่าที่ควร ยิ่งช่วงโควิดที่ผ่านมา เมื่อนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติไม่สามารถเดินทางมายังประเทศไทยได้ จังหวัดสมุทรสงครามจึงเป็นจังหวัดที่มีสัดส่วนการสูญเสียรายได้จากการท่องเที่ยวสูงที่สุดในประเทศไทย
ข้อมูล Mobility data พบว่า นักท่องเที่ยวที่เดินทางมายังสมุทรสงครามส่วนใหญ่มาจากกรุงเทพมหานคร โดยมีอายุอยู่ในช่วงวัยทำงานเป็นหลัก นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดินทางมาเยือนจังหวัดสมุทรสงครามในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ และมีสัดส่วนการท่องเที่ยวแบบไปกลับค่อนข้างสูง นอกจากนั้น ด้วยโครงข่ายถนนในจังหวัดทำให้นักท่องเที่ยวโดยส่วนใหญ่ต้องเดินทางผ่านเมืองแม่กลองก่อนจะเดินทางไปยังพื้นที่ท่องเที่ยวหลักในอำเภออื่นๆ
เมื่อนำข้อมูลเหล่านี้มีผนวกกับพฤติกรรมและทัศนคติของนักท่องเที่ยวในปัจจุบันที่นิยม “การท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์” โดยเฉพาะคนวัยทำงานในเมืองที่นิยมพาครอบครัวหรือเพื่อนๆ ไปตั้งแคมป์ (Camping) เพื่อใช้ชีวิตลุยๆ ใกล้ชิดธรรมชาติ ทำให้เห็นแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวของสมุทรสงครามที่สามารถเชื่อมโยงจากทรัพยากรและอัตลักษณ์เดิมที่มีอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการป่าชายเลน นาเกลือ วิถีชีวิตริมน้ำ พื้นที่สวนผลไม้ และการทำเกษตรกรรม มาพัฒนาสู่กิจกรรมการท่องเที่ยวแบบเรียนรู้วิถีชีวิต การรับประทานอาหารพื้นถิ่น การฟังดนตรีในบรรยากาศริมแม่น้ำ การทำหัตถกรรม และการทดลองทำเกษตรกรรม โดยอาจพัฒนาเป็นเส้นทางการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำ (Low Carbon Tourism) ที่เริ่มต้นจากการปั่นจักรยานหรือล่องเรือชมนาเกลือและไสกระดานที่ดอนหอยหลอด แวะทานอาหารที่แม่กลอง นอนค้างแบบแคมปิ้งที่อัมพวา แวะกินผลไม้ในสวนที่บางคนที เป็นต้น
พัทลุง เมืองเขา-ป่า-นา-เล
พัทลุงเป็นอีกเมืองรองที่มีความอุดมสมบูรณ์และหลากหลายทางภูมิศาสตร์ โดยมีลักษณะเป็น Landlocked ไม่มีชายฝั่งทะเล ต่างจากจังหวัดอื่นในภาคใต้ ทางทิศตะวันออกติดทะเลสาบสงขลา พื้นที่ฝั่งตะวันตกส่วนใหญ่เป็นภูเขา ด้วยเหตุนี้ วิถีชีวิตของชาวพัทลุงจึงมีพื้นฐานอยู่บนวิถีชีวิตเกษตรกรรมน้ำจืด ซึ่งแตกต่างจากวัฒนธรรมชาวใต้ในจังหวัดอื่น และกลายเป็น “อัตลักษณ์” ที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวมายังพัทลุงเป็นจำนวนมากช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ซึ่งจาก Mobility data พบว่า นักท่องเที่ยวที่เดินทางมายังพัทลุงส่วนใหญ่มาจากจังหวัดโดยรอบ โดยมีช่วงอายุอยู่ในวัยทำงานและผู้สูงอายุเป็นหลัก มีการเดินทางมาท่องเที่ยวแบบไปกลับในสัดส่วนสูง ในช่วงเช้านักท่องเที่ยวมีการกระจุกตัวอยู่บริเวณริมทะเลน้อยและทะเลสาบสงขลา ในขณะที่เวลากลางวันมีการกระจุกตัวในบางอำเภอที่มีแหล่งท่องเที่ยวขึ้นชื่อและตลาดนัดชุมชน
ผศ.ศรันยากล่าวว่า ผลการสำรวจโดยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยพบว่า กลุ่มนักท่องเที่ยวโดยส่วนใหญ่เดินทางมากับครอบครัวและต้องการมาเรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมพื้นถิ่นของจังหวัดพัทลุง จังหวัดพัทลุงจึงควรใช้ประโยชน์ภูมิประเทศและวิถีชีวิตที่แตกต่างกับจังหวัดโดยรอบ เช่น การมีป่าเขา การทำประมงน้ำจืด การปลูกข้าวพันธุ์สังข์หยด วัฒนธรรมหนังตะลุง ความเชื่อเกี่ยวกับมโนราห์ มาใช้ในการพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวที่ช่วยกระจายผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจไปสู่พื้นที่ในจังหวัดอย่างทั่วถึง เช่น การพัฒนาเส้นทางวิ่งเทรลในพื้นที่ภูเขา การจัดกิจกรรมทำอาหารพัทลุงจากวัตถุดิบท้องถิ่น การทำประมงน้ำจืด เป็นต้น การกระจายนักท่องเที่ยวไปยังพื้นที่ต่างๆ ในจังหวัดยังมีส่วนลดผลกระทบเชิงลบที่เกิดจากการกระจุกตัวของนักท่องเที่ยวในพื้นที่เดียวมากเกินไปอีกด้วย
“ผู้คนในท้องถิ่นมักรู้จักของดีและคุณค่าของพื้นที่เป็นอย่างดี การรู้ข้อมูลผั่งดีมานด์ของนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้น ทำให้เกิดประสิทธิภาพในการต่อยอดฐานภูมิปัญญาไปสู่ธุรกิจบนฐานอัตลักษณ์ของชุมชน ซึ่งท้ายที่สุด หากทุกฝ่ายร่วมมือกันอย่างจริงจัง สิ่งนี้จะนำมาสู่ทั้งการจ้างงาน การรักษามรดกทางวัฒนธรรม และทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่อย่างยั่งยืน เราเชื่อว่าการใช้ข้อมูลมาช่วยในการตัดสินใจจะเป็นแรงผลักดันให้เกิดการร่วมมือในท้องถิ่นกันมากขึ้น” ผศ.ศรันยา กล่าว
ทั้งนี้ หน่วยงานหรือองค์กรใดที่สนใจต่อยอดข้อมูลเชิงลึกจาก Mobility Data Dashboard เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยว สามารถติดต่อเพิ่มเติมได้ที่อาจารย์ณัฐพงศ์และอาจารย์ศรันยา คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และบริษัทดีแทค
……………..
How to Maximize Capabilities of Mobility Data: Case Studies of Samut Songkhram and Phatthalung Provinces
Data has massive value today, but what is also important is the tool to simplify and understand data. Aware of this fact, dtac has decided to partner with the Chulalongkorn University’s (CU) Faculty of Architecture and Boonmee Lab in developing Mobility Data Dashboard as a platform for interested groups to explore more about domestic tourists’ behaviors.
dtacblog recently sat down with Asst. Prof. Dr. Nattapong Punnoi, a key man behind the Mobility Data Dashboard. While he is a full-time lecturer at the faculty’s Department of Urban & Regional Planning, he also heads the “Project to Study Thai Tourists’ Mobility and Concentration during COVID-19 Situation”. According to him, Mobility Data Dashboard provides insight on tourism data at three levels:
Cluster level: The dashboard shows secondary-city clusters to guide each secondary city about which neighboring provinces it should partner with and develop tour routes and tourism activities that best suit tourists’ behaviors. Generally, tourists visit several provinces in the same trip. Central government agencies thus should use the cluster-level information to boost the efficiency of tourism-campaign designs.
Provincial level: This provides insights on provincial tourism trends, including the profiles of its inbound and outbound tourists. The profiles specify gender, age, and hometown of tourists. As a result, policymakers and tour operators will have a clearer picture of target tourists, which will lead to more efficient promotional campaigns. The profiles of outbound tourists are useful in promoting tourism and developing interprovincial tour packages. The profiles of inbound tourists, meanwhile, enable local government agencies and enterprises to develop activities and attractions that match major tourist groups.
District level: Local government agencies and enterprises can find out the volume and patterns of tourists concentrating in each district for different time periods here. Such information paves the way for the development of products and services that respond better to tourists’ needs and behaviors.
In addition, information on the concentration of tourists in each period reflects how tourism in neighboring provinces is related. The development of local tourism activities and tour routes thus will be easier and more efficient. For example, Phetchaburi’s Mueang district is outstanding for its food. Tourists therefore usually visit the area during the day to enjoy delicious meals. The province’s Cha-am district, meanwhile, features both famous restaurants and hotels. Tourists therefore are concentrated in the district during nighttime. Ban Laem district, for its part, is known for fisheries and mangrove forests. Tourists usually visit Ban Laem in the evening on their way back home. When the prominent features of these districts are analyzed with mobility data, it is possible to design tourism activities that best promote each district of the province.
“Information at such three levels creates a new paradigm for tourism data, because it gives more details and higher data accuracy for the development of tourism activities, products, and services for the needs of target groups,” Asst. Prof. Dr. Nattapong said. However, he reckoned that mobility data still has some limitations in understanding tourists’ behavior. To address this concern, relevant public and private sectors could share information, particularly transaction data, attitudes / comments, pollution, or adverse impacts, which would assist with data integration to further enable the formulation of concrete sustainable tourism policies that suit local context even better.
Asst. Prof. Saranya Siangarom, who works for the Architecture for Creative Community Research Unit of the CU’s Faculty of Architecture, said Thailand’s tourism policy had been mainly developed based on perspectives of stakeholders in each area. Such approach is good because the development is in line with local needs. However, it frequently resulted in promoting unimaginative tourism activities that fail to respond to the fast-changing needs of target groups. The development of tourist cities for both economic output and sustainable social development will have to consider the relationships of tourism activities, local context, and locally-driven public relations. Only with such development can there be a balance between local-development direction and the needs of visitors.
Both university lecturers have recommended a City Branding concept based on local resources and consumers’ behaviors. In their view, such approach promises to attract tourists from other areas and promote their interactions with local people, local resources, local products, and local services in a way that generates positive impacts on local communities on a sustainable basis.
“Mobility data represents one big group of important data, because they offer insights into tourists’ behaviors and pave the way for relevant parties to efficiently conduct City Branding,” Asst. Prof. Saranya said.
Samut Songkhram: City of Three Waters
Asst. Prof. Dr. Nattapong pointed out that Mobility Data Dashboard could be used for Samut Songkhram’s tourism development. By nature, Samut Songkham is a city of three waters namely freshwater, brackish water, and saltwater. It holds an abundance of crops and diverse ways of life. Due to its close proximity to Bangkok, this province is highly appealing to tourists. However, most tourists to Samut Songkhram in the past 10 years were Chinese who limited their activities to visiting a floating market. Such tourist behaviors mean tourism benefits have not been fully distributed to local farmers and entrepreneurs. Worse still, Samut Songkhram’s tourism income has dropped the sharpest during COVID-19 crisis of all Thai provinces because foreigners could not come to the country during the period.
Mobility data reveal that most of Samut Songkhram’s tourists have travelled from Bangkok. Those of working age come to the province mostly on weekends. Day trips account for a big percentage of trips to Samut Songkham. With the current road network, most tourists drop by Mae Klong town before heading to major attractions in other districts. When such data is considered alongside the fact that “experiential tourism” has become popular among people, especially those of working age, there is a possibility of developing Samut Songkhram’s tourism potential based on its existing resources and identity. As city people love camping with friends or family members and getting close to nature on holidays, Samut Songkhram apparently can capitalize on its mangrove forests, salt fields, riverside ways of life, fruit orchards, and farmland in tourism development. For instance, it is possible to develop community tourism in which tourists learn about local lifestyles, taste local food, enjoy riverside music performances, produce handicrafts, and try agricultural activities in Samut Songkhram. Local-carbon tourism can also be fostered in the province, with tourists encouraged to explore its area on bicycle, cruise through a salt field, and slide a board over muddy ground at Don Hoi Lod, eat at Mae Klong, stay overnight in a camping style in Amphawa, and go fruit-tasting at various orchards in Bang Kon Tee.
Phatthalung: Province of Mountains, Forests, Paddy Fields, and Water
Despite being a secondary province, Phatthalung is abundant in natural resources and geologically diverse. Because it is landlocked, it is different from all other southern provinces. To its east is the Songkla Lake. To its west are mountains. Locals’ way of life is closely associated with freshwater agriculture, which is not prominent in seaside southern provinces. The distinctive “identity” of Phatthalung, however, has drawn a constant flow of tourists throughout the past five years. Mobility data shows tourists in Phatthalung mainly come from neighboring provinces. The biggest group of tourists are either of working age or the elderly who usually make a day trip. In the morning, tourists are mostly concentrated around Thale Noi and Songkhla Lake. Later in the day, tourists are concentrated in districts with famous attractions and community markets.
Asst. Prof. Saranya cited a CU survey in saying that the majority of tourists in Phatthalung were travelling with their family members and interested in indulging in the province’s local culture. Phatthalung, as a result, should realize use its distinctive landscape and ways of life to its benefits. Its forests, mountains, freshwater fisheries, Sang Yod paddy fields, shadow plays, and Manohra traditions can all contribute to its tourism. If tourism activities are well developed, economic benefits can be distributed comprehensively across the province. For example, Phatthalung may consider developing running trails through mountainous areas, promoting local dishes that are made of local ingredients, and highlighting freshwater fisheries. As tourists are spread across the province, unwanted impacts from high concentration of tourists in a few areas will be curbed.
“Locals normally know the value and outstanding stuff in their hometown. But it is important to study information on the demand side as well. If they know more about tourists, upgrading the commercial potential of local wisdom based on local identity will be possible. Last but not least, if relevant parties work together seriously, the use of such information will help create more jobs, conserve cultural heritages, and protect natural resources on a sustainable basis. We believe that data-based decision-making will foster stronger collaborations at local level,” Asst. Prof. Saranya said.
Any organization interested in using Mobility Data Dashboard for tourism development can contact Asst. Prof. Nattapong and Asst. Prof. Saranya of CU Faculty of Architecture or dtac.
ข่าวหรือบทความที่เกี่ยวข้อง
