เปลี่ยน “หัวใจ” ก็ไม่ฟรี…ถ้ายอมรับสัจธรรมที่ว่า “โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี” อาจทำให้ผู้รอคอยอวัยวะจำนวนมากยอมรับความเสี่ยงจากการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบได้ การตัดสินใจว่าจะรับ “ราคา” นี้ได้หรือไม่ต้องคำนึงถึงความทนทุกข์ทรมานที่ได้รับในปัจจุบัน ตลอดจนความเสี่ยงจากการเสียชีวิตระหว่างการรอคอยอันยาวนาน
โลกใบใหม่ของเราต้องการ “ตัวป้อน” ที่มีคุณภาพ เห็นคุณค่าของการเรียนรู้และพร้อมที่จะเรียนรู้ด้วยตนเอง “gap year” ถือได้ว่าเป็นวิธีหนึ่งที่น่าพิจารณาในการสร้างความพร้อมให้ “ตัวป้อน”
ประเทศไทยโดยเฉพาะกรุงเทพมหานคร ปัญหามลพิษฝุ่นละอองมิใช่ปัญหาชั่วคราว แต่เป็นปัญหาที่ต้องได้รับการแก้ไขก่อนที่จะเลวร้ายไปกว่านี้ เราไม่รู้ว่าเงื่อนไขที่ทำให้อากาศนิ่งจะกลับมาอีกเมื่อใด และไม่รู้ว่ามันบั่นทอนชีวิตผู้คน ทำลายเศรษฐกิจ (การท่องเที่ยวจะถูกกระทบมาก) และก่อให้เกิดภาวะทางการเงินแก่ภาครัฐในอนาคตอีกมากเพียงใด
อย่าคิดว่าข่าวลือเรื่องคนที่ตนเองชื่นชอบตายแล้วและมีตัวปลอมมาแทนเป็นเรื่องเล็ก ๆ ที่เล่ากันสนุกและไม่มีผลทางการเมือง ในสังคมที่คนมักหวือหวาตามกระแส และเชื่อในเรื่องต่าง ๆ อย่างขาดเหตุขาดผล ข่าวลวงที่ปล่อยออกมาเช่นนี้สามารถสร้างความปั่นป่วนรวนเรได้ไม่น้อย มนุษย์นั้นมักใช้อารมณ์และความรู้สึกเป็นตัวตัดสินมากกว่าใช้สมอง นักการตลาดจึงใช้จุดเปราะบางนี้ทำการ “ขาย” อย่างได้ผล
เราเห็นข่าวลวงในสมาร์ทโฟนกันบ่อยมากจนไม่อยากเชื่ออะไรง่าย ๆ แต่ก็ไม่รู้จะแยกแยะอย่างไร ข่าวลวงหรือสารสนเทศปลอม หรือ fake news เป็นสิ่งที่เราต้องเผชิญอีกยาวนานและบางครั้งมีผลต่อการตัดสินใจสำคัญในชีวิตเอาด้วย
ข่าวเรื่องประเทศไทยถูกจัดอันดับว่ามีความเหลื่อมล้ำอันดับ 1 ของโลกนั้นน่าตื่นเต้นและสมกับความสงสัยสำหรับคนบางกลุ่ม แต่สำหรับตัวผู้เขียนแล้วรู้สึกฉงนเพราะได้เห็นหลายสังคมที่น่าจะมีความเหลื่อมล้ำกว่าไทย ความจริงเป็นอย่างไรต้องติดตามค้นหากัน
การรับฟังคนอื่นอย่างตั้งใจและด้วยใจที่เปิดกว้างคือการสื่อสารที่สำคัญอย่างยิ่ง การสื่อสารที่สร้างความสัมพันธ์ก็คือการยอมรับและเคารพความคิดเห็นของคนอื่นในโลกโซเชียลที่แตกต่างออกไป
การเห็นอกเห็นใจคนอื่นอย่างมีความเมตตา หรือ compassion นี้ เป็นประโยชน์เพราะไม่ทำให้สังคมวุ่นวาย และไม่ทำให้เราต้องมีเรื่องทุกข์ใจ การมีชีวิตให้ปกติสุขในปัจจุบันที่สังคมเปราะบางก็เป็นเรื่องยากอยู่แล้ว แล้วเราจะยังทำให้มันอยู่ยากยิ่งขึ้นด้วยการขาด compassion ขึ้นมาด้วยเหตุใด
การมีแต้ม CLV ของธุรกิจเป็นเรื่องลับที่มีการเปิดเผยมากขึ้นเป็นลำดับ การยอมรับการมีตัวตนของ CLV ก็คือการยอมรับว่าบริษัทให้คุณภาพบริการที่แตกต่างกัน ถึงแม้ CLV เป็นกลยุทธ์หนึ่งของธุรกิจแต่ผู้บริโภคก็ควรรับรู้ โดยมีภาครัฐกำกับและตรวจสอบเพื่อให้สอดคล้องกับแนวคิดคุ้มครองผู้บริโภคซึ่งเป็นสากล
“ถ้าไม่คิดจะโกงจะกลัวการยื่นบัญชีทรัพย์สินและหนี้สินไปทำไม” “ยิ่งโปร่งใสยิ่งเป็นประโยชน์ต่อการปราบคอรัปชัน” “ที่จะลาออกจากนายกและกรรมการสภาก็เพราะต้องการหนีการตรวจสอบ” ฯลฯ ทั้งหมดนี้คือข้อวิจารณ์ปฎิกิริยาด้านลบของกรรมการสภามหาวิทยาลัยที่ต้องยื่นและเปิดเผยบัญชีทรัพย์สินและหนี้สินต่อสาธารณะ ในฐานะผู้เขียนเป็นกรรมการสภามหาวิทยาลัยของรัฐคนหนึ่งจึงใคร่ขอแสดงความ เห็นจากอีกแง่มุมหนึ่ง
