ารห้ามไม่ให้ผู้สมัคร ส.ส. ถือหุ้นสื่อนั้น ทั้งไม่ได้แก้ปัญหา(การแทรกแซงสื่อ) ล้าสมัย(ในยุคโซเชียลมีเดีย) และไม่ช่วยคุ้มครองเสรีภาพสื่อ(เพราะปัญหาอยู่ที่ กสทช. และ คสช.) บทบัญญัติในรัฐธรรมนูญ 2560 ที่ห้ามผู้สมัคร ส.ส. ถือหุ้นสื่อ ในตัวมันเองจึงนับเป็นตัวอย่างหนึ่งของอาการ “นิติศาสตร์นิยมล้นเกิน” ในสังคมไทย ก่อนที่จะถูกยกระดับความล้นเกินไปอีกขั้นด้วยการตีความกฎหมายมาตรานี้อย่างมักง่ายและ “อำนาจนิยมล้นเกิน”